وقتی فردی ناپدید می شود از فوت یا حیات وی خبری در دست نیست و اموال و امور و خانواده و تکلیف و تعهدات وی بلاتکلیف مانده است در قانون تاسیسی وجود دارد تحت عنوان موت فرضی و و پروسه دادن تصرف اموال فرد غایب به ورثه.
حکم موت فرضی غایب در موردی صادر می شود که از تاریخ آخرین خبری که از حیات او رسیده است مدتی گذشته باشد که عادتا چنین شخصی زنده نمی ماند.
موارد ذیل از جمله مواردی محسوب است که عادتا شخص غایب زنده فرض نمی شود:
1) وقتی که ده سال تمام از تاریخ آخرین خبری که از حیات غایب رسیده است گذشته و در انقضاء مدت مزبور سن غایب از هفتاد و پنج سال گذشته باشد.
